مانگا کیمیاگر تمام فلزی

چرا انیمه کیمیاگر تمام‌ فلزی یکی از پُرطرفدارترین انیمه‌های تاریخ این مدیوم است؟ این انیمه چگونه جنایت‌های ناشی از پرستش متعصبانه‌ی یک ایدئولوژی را کالبدشکافی می‌کند؟ و درسی که برادران اِلریک در پایان سفرشان می‌گیرند چه چیزی است؟ همراه زومجی باشید.

لحظه‌ای که کیمیاگر تمام‌فلزی درست جلوی چشمانم از یک انیمه‌ی صرفا قابل‌توجه به سطحِ حیرت‌آورِ متعالی دیگری صعود کرد را خوب به یاد می‌آورم؛ این لحظه که اثرِ ناشی از لذتِ کودکانه‌ی وافرش به‌شکلی نازدودنی روی ذهنم حکاکی شده است، نه در اپیزود نخست اتفاق می‌اُفتد، نه در اپیزود پنجم و حتی نه در اپیزود پانزدهم. این لحظه در اپیزود نوزدهمِ این سریال شصت و چهار قسمتی از راه می‌رسد. این اپیزود که «مرگِ فناناپذیران» نام دارد، همان نقشی را در این انیمه ایفا می‌کند که اپیزودِ «بیلور» از بازی تاج و تخت (اپیزود اعدامِ ند استارک) برعهده داشت، اما برعکس. اگر آنجا یکی از قهرمانان به‌طرز شوکه‌کننده‌ای به پایان عمرش می‌رسد، اینجا یکی از تبهکارانی که تا پیش از آن به عنوان باهوش‌ترین و شایسته‌ترین آنتاگونیستِ داستان پرداخت شده بود با سرانجامِ نابهنگامِ ابدی‌اش مواجه می‌شود و او کسی نیست جز «شهوت»، یکی از فرزندانِ هفت‌گانه‌ی پدر (خشم، تکبر، شکم‌پرستی، طمع، تنبلی و حسادت)، آنتاگونیستِ اصلی داستان